Historia Bemowa

W tym artykule przeczytasz między innymi o:

• historii Bemowa
• nazwie dzielnicy i jej pochodzeniu

Nazwa dzielnicy pochodzi od nazwiska generała Józefa Bema, jej nadanie związane jest z negatywną lustracją przez władze socjalistyczne patrona osiedla Boernerowo, które zostało przemianowane na bardziej „patriotyczne” Bemowo. Do dawnej nazwy osiedla wrócono w 1989 roku, jednak nazwa Bemowo pozostała zarówno w nazwie osiedla Nowe Bemowo jak i całej dzielnicy.

Historia Bemowa

Wsie zostały znacznie spustoszone podczas potopu szwedzkiego, który przyczynił się także do późniejszej popularnej nazwy północnych okolic Bemowa - Szwedzkie Góry. Większy rozwój nastąpił dopiero w XIX wieku, kiedy to wykształcił się folwark Jelonki, a fragmenty na pograniczu z dzielnicą Wola należały także do zakładów ogrodniczych Ulrichów. Nastąpił też rozwój przemysłu, w 1864 roku w Jelonkach powstała cegielnia oraz fabryka dachówek Bogumiła Schneidera - istniał on w rejonie skrzyżowania Połczyńskiej z Powstańców Śląskich, a pozostałością po niej są glinianki Jelonek (dziś zabudowywane osiedlem) oraz Sznajdra.

Odzyskanie niepodległości przez Polskę oraz znaczne powiększenie obszaru Warszawy w 1916 roku przyniosło sporo pozytywnych efektów dla tej okolicy, gdyż Jelonki znalazły się w bezpośrednim sąsiedztwie stolicy niepodległego państwa. Pierwszą inwestycją była Transatlantycka Radiostacja Nadawcza, wzniesiona na dobrach wsi Gać (dziś Radiowo) oraz Babice w 1921 roku. Sporo terenu zostało jednak niewykorzystane, pomysł miał jednak Ignacy Boerner, który zainicjował w 1932 roku budowę Osiedla Łączności, którego pierwszy domy gotowe były w 1934 roku. Rok wcześniej, bo 22 października 1933 roku, osiedle połączono linią tramwajową z pętlą na Kole, wówczas była to linia B, dziś 20. W 1936 roku osiedle zmieniło nazwę na Boernerowo.

Na południu powstało inne osiedle, znane jako miasto-ogród Jelonek, jego budowa rozpoczęła się w 1925 roku na rozparcelowanych dobrach należących niegdyś do Bogumiła Schneidera. Na jego terenie w 1937 roku otwarto budynek szkoły podstawowej przy ul. Połczyńskiej. Podczas kampanii wrześniowej przez te tereny przechodził główny atak wojsk niemieckich na warszawską Wolę. Jednak podczas okupacji zachowany był względny spokój, w 1943 roku Zygmunt Schneider ofiarował nawet teren pod kościół Podniesienia Św. Krzyża. Zniszczeniu nie uległy ani osiedla Jelonki, ani Boernerowo, które było też podczas okupacji ośrodkiem działalności konspiracyjnej. Dopiero w przeddzień wkroczenia Rosjan do Warszawy, 16 stycznia 1945 roku Niemcy wysadzili Transatlantycką Radiostację Nadawczą.

Bemowo obecnie

Obszar dzisiejszego Bemowa został przyłączony do Warszawy w 1951 roku i wszedł początkowo w skład dzielnicy Wola, w tym samym roku otwarto Wojskową Akademię Techniczną. W rok później, w 1952 roku wybudowano dla budowniczych Pałacu Kultury i Nauki barakowe Osiedle Przyjaźń. Po zakończeniu budowy w 1955 roku osiedle stało się zespołem domów akademickich. W latach 70. XX wieku powstało Osiedle Lazurowa oraz Osiedle Górczewska, a w latach 80. Nowe Bemowo oraz Górce. Wraz z reformą administracyjną z 1994 roku Bemowo stało się jedną z dzielnic miasta. W kwietniu 2012 roku na Bemowie zaczął działać pierwszy w Warszawie system roweru miejskiego, zaś w 2013 roku dzielnica otrzymała nagrodę „Lidera Wzrostu”, przyznawaną najprężniej rozwijającej się dzielnicy i gminy metropolii warszawskiej.